Studentët nisën demonstrata në të gjithë Serbinë dhe zgjuan njerëzit e fjetur, u dhanë atyre energji të re dhe shpresë të re! Pasuan veprime të shkëlqyera: së pari marshimi me biçikleta drejt Strasburgut, pastaj maratona drejt Brukselit! Dhe atëherë filluan problemet! Edhe më parë, njerëz ishin parë duke sjellë flamuj me mbishkrimin e Vuçiçit “Jo dorëzim” në protesta, pastaj variante të ndryshme të flamujve rusë, ndërsa kushdo që shfaqte flamurin e BE-së sulmohej fizikisht!
Por pas qëndrimit të qartë të BE-së se “kërkesat e studentëve ndaj qeverisë janë identike me ato që vetë BE-ja kërkon nga Serbia”, ajo për të cilën kisha paralajmëruar atëherë, kur demonstratat pro-ruse në protesta ishin ende sporadike dhe të izoluara, filloi të zbatohej. Moska nuk kishte më besim në aftësinë e Vuçiçit për të ndaluar protestat dhe filloi t’i vinte ato nën kontroll. Në fillim, numri i rusofilëve që pushtonin jetën e përditshme u rrit; tubimet u mbuluan me flamujt e bardhë të Wrangel dhe narrativa filloi të ndryshonte!
Çështja e litiumit u ringjall, ndërsa Vuçiç nuk u damkos më si autokrat dhe hajdut, por si tradhtar i Kosovës! Pas thirrjeve për zgjedhje të parakohshme, viktimat e dështimit të kamuflazhit, duarve të përgjakshme të Vuçiçit dhe mosfunksionimit të institucioneve u zhdukën nga rrëfimet e studentëve. Temat kryesore ishin Kosova, serbët në rajon, litiumi dhe skllavërimi i Serbisë nga BE-ja.
Në këtë atmosferë, “studentët në bllokadë” njoftuan një tubim për Ditën e Vidovdanit dhe nisën thirrje mitomane për pjesëmarrje për të parë se kush është i vërtetë dhe kush është tradhtar – nënat lindin përsëri Obiliqin, por gjithmonë ka një Branković… dhe sigurisht, pasoi distancimi nga BE-ja, ndërsa u përhap çmenduria e neutralitetit!
Vidovdani ka mbërritur, njerëzit janë mbledhur … Një numër i madh, rreth 150,000 njerëz, një numër shumë i lartë, duke pasur parasysh se shumë u zhgënjyen pas 15 marsit, të tjerë u demoralizuan nga kjo mitomani dhe ndërkohë kanë filluar pushimet verore. Mesazhet duheshin dhënë nga foltorja – dhe kjo ishte pjesa më e keqe e ditës!
Dy folës – Rektori Dokic dhe legjendari Dejan Bodiroga – folën në mënyrën e tyre të zakonshme: Ata mbështetën studentët, kërkuan zgjedhje të jashtëzakonshme dhe folën për një Serbi demokratike. Por më pas një student i zhurmshëm me një Šajkača në kokë doli në skenë dhe bërtiti për betimin e Kosovës, për disfatën në tokë dhe fitoren në qiell… Në shekullin e 21-të, studentët vendosën nga 200,000 mendje të ndritura të zgjidhnin në podium një diletant që ende jeton në vitet 1990! A e morën ata këtë vendim? Nëse jo, kush e mori? Kush i mori protestat në duart e veta?
Pas fjalimit të Profesor Lompar në podium, gjithçka më është e qartë: protestat e studentëve u vunë nën kontroll nga forcat ruse të sigurisë! Mile “Malazezi” Lompar po proteston vetëm pak ditë pas mbështetjes së tij publike për kriminelin e luftës Radovan Karaxhiç dhe po propagandon termin “integralizëm serb”, pa të cilin, sipas tij, nuk mund të arrihet as liria e brendshme dhe as e jashtme për serbët! Kjo, zonja dhe zotërinj, është pikërisht “bota serbe” e Vulinit (lexo: Vuçiç) ose “Serbia e Madhe” e Sheshelit! Ku janë studentët nga Novi Pazari në këtë skenar? Apo studentët hungarezë, shqiptarë, romë dhe vllehë…? Dhe pjesa liberale e studentëve që formuluan kërkesat dhe mbajtën takime në Bruksel?
Oferta e Lomparit përmes protestave studentore është vazhdimi i mjerimit, varfërisë, konflikteve me fqinjët, padrejtësisë, korrupsionit, krimit dhe izolimit edhe më të madh… sepse kjo është e gjitha që mund të sjellë “betimi i Kosovës”, “integralizmi serb” dhe dominimi rus!
Naivë janë ata që mendojnë: “Mjafton të heqim qafe Vuçiçin, pastaj do t’i marrim të tjerat lehtësisht!” Në një situatë të tillë, rusët do ta transferonin menjëherë të gjithë infrastrukturën e tyre në Serbi në Lompar – median, redaktorët, gazetarët, pjesë të shërbimit civil, policinë, huliganët, grupet kriminale…
A beson vërtet dikush se “integralizmi serb” do të çlironte negociatat me BE-në, do të sillte liri mediash, zgjedhje të lira dhe sundim të ligjit?!
Dy ditë pas protestës, Lavrov dhe Peskov mbështesin zyrtarisht Vuçiçin, ndërsa ideologu i Putinit, Aleksandër Dugin, deklaron se Vuçiçi ka mbaruar dhe se serbët nuk e duan më! Kjo është Rusia – që nga koha e Potemkinit: Gënjeshtra dhe mashtrime nga të cilat lindin krime! Me njërën dorë e rrahin Vuçiçin, me tjetrën e përkëdhelin në kokë dhe e qetësojnë! Rusofilëve në Serbi – përfshirë ata që u infiltruan në protestat studentore – u dërgojnë mesazhin: “Nuk keni pse të prisni derisa tanket tona të arrijnë në Danub, rrëzoni këtë tradhtar, pastaj do ta ripushtoni lehtësisht Kosovën dhe do të merrni Republikën Serbe dhe Malin e Zi!”
Vetëm idiotët mund ta besojnë këtë, ndërkohë që në të njëjtën kohë Putini po përpiqet ta bindë Donald Trumpin se ata mund ta zgjidhnin lehtësisht çështjen e Donetskut dhe Luhanskut duke zbatuar vendimin e Hagës për Kosovën – kështu që, e dini, unë do ta njoh pavarësinë e saj!
Pavarësisht dobësive të lartpërmendura, protesta e re studentore vazhdon të tregojë qëndrueshmëri të madhe pas shtatë muajsh dhe aftësinë për të mobilizuar përsëri masa të mëdha. Kjo kryesisht për shkak të hapave të gabuar të ndërmarrë nga regjimi i Vuçiçit, i cili po i përball kundërshtarët e tij politikë me shtypje dhe retorikë radikale në vend që të zhvillojë një model gjithëpërfshirës për një dialog të gjerë shoqëror.
Kështu, në të njëjtën ditë që Vuçiç shpalli me arrogancë “fitoren” e tij, ai pa protestat dhe tubimet të shndërroheshin në bllokada masive dhe mosbindje civile – duke i dhënë protestës studentore një vrull dhe forcë të re, ndërkohë që në të njëjtën kohë i paraqiti regjimit sfida pothuajse të pakapërcyeshme.
Fundi politik nuk është shpallur ende, por Vuçiç do të rrëzohet përsëri! E tëra çfarë i ka mbetur është represioni! Ai nuk do të marrë asnjë ndihmë nga jashtë – dhe në fakt askush nga jashtë nuk mund ta ndihmojë më! Brenda vendit, ai ka humbur popullin – dhe ky është suksesi më i madh i studentëve: Ata e kanë thyer frikën tek njerëzit!
Cila është rruga drejt suksesit pas një vidovdani që rezultoi i pasuksesshëm? Së pari, të gjithë rusofilët dhe mitomanët duhet të përjashtohen menjëherë nga radhët e tyre – veçanërisht Profesor Lompar! Së dyti, përfaqësuesit e studentëve duhet të ulen me sektorin civil dhe opozitën (si parlamentare ashtu edhe jashtëparlamentare) dhe të bien dakord për hapat e mëtejshëm për të mbajtur zgjedhje të jashtëzakonshme dhe për të zbatuar rekomandimet e ODIHR-it për zgjedhje të lira!
Nuk është fundi i botës – brenda pak muajsh studentëve do t’u bashkohen rreth 50,000 studentë të rinj (studentë të vitit të parë) të cilët ishin përfshirë tashmë në protesta si nxënës të shkollës së mesme dhe do t’ia bëjnë jetën edhe më të vështirë Vuçiçit!
Qëndrimi im është i njohur mirë: Menjëherë – dhe që dje – anëtarësimi i Serbisë në BE dhe NATO! Vetëm atëherë do të jemi vërtet të pavarur, vetëqeverisës dhe sovranë, një shoqëri demokratike, prosperitet ekonomik për të gjithë qytetarët dhe shtetin, liri, siguri dhe stabilitet – PAQE!
